DIA SARJANA, BETA MARANA Tukar Carita (sumber disamarkan) Kaka Eko ini beta pung carita, mohon didengarkan: Kaka, beta berjuang sebisanya. Beta punya pacar yang beta sayang skali. Katong pacaran sudah 6 tahun, dari SMA. Dia cita-cita mau jadi perawat. Beta memutuskan untuk seng kuliah, demi bisa karja lalu bantu biayai dia pung kuliah. Awalnya beta juga berat karena beta terpaksa harus kubur impian jadi guru, tapi karena beta paleng cinta dia, makanya beta relakan impian itu tabawar arus waktu. Waktu lulus skolah, katong doa janji, tetap sama-sama sampai kawin. Dia akhirnya kuliah di Makassar. Beta karja, siang malam. Biar lalah, beta seng mau kalah, karena beta percaya, ada dia di sana juga yang seng menyerah par belajar karas. Tiap malam katong baku telpon, baku kasi ingat dan berdoa sama-sama. Dia carita soal dunia kampus. Beta dengar deng sanang dan berharap dia bae-bae saja. Samua kebutuhan yang dia minta, mau itu uang kuliah, pakian, makan, kecantikan, beta berusaha siapkan samua. Tiap bulan beta kirim uang. Beta pastikan, beta pung pacar seng boleh kekurangan, biarpun beta di sini karja deng kelelahan. Kalau dia sanang, beta jua rasa sanang. Sisa beberapa bulan dia wisuda, beta semakin bahagia karena seng lama lai katong bisa nikah. Jalan panjang yang katong lalui sama-sama, tinggal hitung waktu par dapa akang pung ujung. Lalu, dua bulan menuju wisuda, dia mulai ilang kabar. Kadang chat, kadang seng. Kalau telepon, dia alasan sibuk. Bahkan katong su seng bisa video call lai. Ya sudah, beta pikir dia sibuk persiapan wisuda. Jadi beta berusaha berpikir positif. Pas dekat beberapa hari mau wisuda, dia masih minta uang par acara. Beta kirim juga. Tiba waktu wisuda, beta mau datang ka Ambon, jadi beta telepon dia, tapi dia seng angkat. Besoknya dia bilang, nanti acara di kampung, jadi tunggu saja di kampung. Beta senang sekali karena nona mau pulang. Hari yang beta tunggu akhirnya tiba. Acara wisuda di kampung. Beta su mandi, baganti gagah-gagah, bawa dia kado lapis deng rindu yang bertahun-tahun beta tampung di dada. Beta pakai baju terbaik yang beta punya dan sebelum pigi beta berdoa. Sampai di dia rumah, beta seng sanggup par masuk. Di teras, dia su gandeng laki-laki satu. Laki-laki berseragam. Beta tanya di orang-orang kampung, itu sapa? Dong bilang itu, nona pung tunangan. Pas dengar kata “tunangan” beta seng bagara. Beta hanya tatap dia dari muka pagar. Dia pas lia beta, dia putar muka. Beta aer mata jatuh. Kira cuma setetes, ternyata akang jatuh baku iko. Beta butuh nyali par angka par angka kaki dari dia rumah. Rindu yang su mau beta lapas, beta kasmaso ulang. Akang tiba tiba barubah jadi luka, racun. Beta coba seka aer mata yang tagantung di dagu. Beta mau percaya ini mimpi, tapi seng mungkin mimpi sesakit ini. Jadi, beta pulang. Sepanjang jalan, beta putar samua kenangan dan janji yang dia bilang. Beta ingat samua karja kras bertahun-tahun, yang susah, sengsara, demi dia. Beta ingat betapa bodohnya beta, kubur impian demi bahagiakan dia yang kini bahagiakan orang lain. Sampe di rumah, beta mama tunggu di teras. Beta masuk dan antua poli beta. Antua bilang, “Seng apa-apa nyong, Tuhan su taruh nyong punya. Kasi kuat hati. Cari jalan, kuliah atau karja, lalu hidup bae-bae.” Beta tau, mama berusaha hibur beta. Beta pun mau balas dendam, tapi bukan balas dendam par dia. Beta mau balas dendam par diri sandiri yang terlalu bodoh untuk mencintai orang yang salah. Kaka, ini beta pung carita. Beta kalah. ••• “Kawan, habis baca carita ini, beta cuma mau bilang, ale hebat! Ale buktikan bahwa laki-laki tulus di zaman ini masih ada. Dan, ale sama skali seng kalah. Ale menang, karena berhasil talapas dari orang yang salah. Samua yang ale bikin, itu cinta dan samua yang dia balas, itu dusta. Toh, seng masalah. Ale tetap ale di jalan yang benar dan sayangnya dia, melepaskan satu-satunya mutiara paling indah di dunia.” #fyp #fypシ #ekosaputrapoceratu #tukarcarita
Bagian 2 Beta lia mama , papa , ade bongso su manangis tadudu di sudut rumah. Mama bilang : "ade , kaka su seng ada lai, kaka nafas su seng ada lai". Saat itu, deng beta pung kebesaran hati, dengan ilmu yg kaka su ajar beta sampe beta bisa, beta badiri gendong beta kaka, meskipun beta jatuh di muka pintu pas gendong, seng tahu kekuatan dari mana beta bisa badiri kombali lalu bawa sampe kas tidor kaka dalam oto par pi RS. Sampe di RS. Kaka tiba-tiba sadar, dan kalimat yang kaluar dari kaka : "ade , kaka mangapa?". Beta disitu seng tahu mau jawab apa dan katong 2 manangis. Karena dokter bilang, kaka seng sakit apapa. Seng ada kelainan atau gejala sakit apapa. Malam itu, katong smua jaga kaka. Malam itu paling indah. Kaka tiba tiba minta tukar baju deng beta. Kaka bilang : "mari kasih ade baju yg ada pake par kaka jua, la kaka mau tidor." Lalu katong 2 bakutukar baju. Akang pung pagi hari, saat papa ada bale kantor, kaka tiba tiba henti napas, henti jantung. Sampe perawat su pompa jantung. Dalam ruangan su pono deng manangis, kaka takancing ulang. Disitu beta lia mama manangis , berusaha telpon papa. Beta masih inga suster bilang :"telpon papa bilang bale, tapi jang balap e. Jang sampe papa pikiran". Beta lia beta kaka su seng bangun lai, beta gemetar. Dengan sekuat hati, beta lipa tangan lalu berdoa di dekat beta kaka : "tete manis, kasi beta waktu sadiki lai par deng beta kaka dolo, beta seng siap." Saat itu, beta lia kaka tiba tiba hela nafas panjang dan bilang par beta : "ade, kaka su kanapa lai?". Dan lagi, katong seng tahu mau jawab apa, beta cuma polo dia lalu ktog berdoa sama-sama deng mama. Dokter putuskan harus rujuk ke RS yg lengkap dari dokter dan alatnya. Beta iko kaka dalam ambulance sama-sama deng opa. Dalam perjalanan, tiba tiba kaka takancing lai. Disitu beta su managis lia kaka, karena kaka berusaha tarik nafas, padahal oksigen sudah 15 Liter (maksimal). Beta cuma dengar kkaa bilang par opa : "Opa sayang beta toh?" , disitu lai opa su manangis, dan beta pegang kaka tangan cuma bisa bilang :"dari kacil, beta ada par kaka, jadi jang takut, beta ada ini, kuat , karna katong su mau sampe". Disitu beta kaka cuma senyum. Sampe di IGD RS Rujukan, beta kaka tiba tiba kondisi pulih. Bisa jalan, bisa bilang dia keluhan, dll. Saat itu, beta di tugaskan untuk tunggu seorang pendeta datang berdoa par kaka. Ketika pendeta tiba di depan pintu IGD, beta dengar di dalam lai mama su manangis. Beta deng pendeta lari dan beta lia beta kkaa su takancing ulang. Beta harapan masih besar, beta kaka akan sadar seperti yg tadi-tadi. Ketika hasil rekam jantung kaka keluar, dokter cuma bilang :"katong su usaha, tapi tuhan pung sayang." Samua yg ada disitu manangis. Tapi beta rasa ini mimpi. Beta dekati beta kaka yg saat itu seng bangun lai, seng bicara, su diam. Beta seng tahu mau bilang apa. Beta cuma bisa sapu-sapu dia kapala lalu bisi-bisi :"Danke su berjuang. Katong pulang ka rumah e." Sampe oras, beta seng tau mau bilang beta kaka sakit apa, beta kaka mangapa. Kaka pigi, beta ilang arah. Beta seng siap, tapi beta harus berproses tarus. Yg biasanya apapa sadiki deng kaka, mulai skarang harus tabiasa seng deng kaka. Ternyata beta kaka ajar ilmu kesehatan itu, supaya beta bisa selamatkan beta kaka. Sejak kaka pigi, beta putuskan pindah kuliah ke kesehatan. Beta lanjutkan kaka pung ilmu yg beta su dapa. Beta berusaha jadi sombar par beta pung ade bongso, hidop manis ade-kaka biar deng kurang-kurang, seperti dolo kaka kasih par katong 3 ade kaka. Beta berusaha wujudkan apapun yg jadi beta kaka pung mimpi semasa hidup. Biar deng susah payah, satu per satu, semua tuhan restui utk bt wujudkan 🥲 Kalau suatu waktu beta dilahirkan kembali, beta mau jadi kaka pung ade. Karena beta tahu, kaka hidop paleng manis par ade-kaka, sampe nafas terakhir. Danke banya kaka, beta paleng sayang beta pung kaka❤️ ... #fyp #fypシ #ekosaputrapoceratu #tukarcarita